Nadmierne wylizywanie łap przez psa jest niespecyficznym objawem, a podłoże takiego zachowania może być fizyczne lub psychiczne. Wśród przyczyn wskazuje się drobne urazy, alergie, zapalenie skóry, schorzenia ortopedyczne i problemy behawioralne. Nadmierne lizanie łap wymaga wizyty u lekarza weterynarii, a czasem także porady

Spis treści:1. Kiedy udać się z psem do lekarza?2. Przyczyny nadmiernego wypadania sierści Wypadająca sierść to nieodłączny element posiadania czworonożnego przyjaciela. Linienie to naturalny, fizjologiczny proces zrzucania sierści związany ze zmianą pór roku. Najczęściej ma miejsce dwa razy do roku. Ze względu na różnorodność ras, a zarazem i różnorodność psiej sierści, linienie może być bardzo obfite i długie – jak u psów z gęstym podszerstkiem. Może też przebiegać bez gubienia dużych ilości podszerstka, a czasem wręcz niezauważalnie – u psów, które tego rodzaju włosów nie mają. Proces linienia opisałam w artykule. A co, jeśli sierść wypada całorocznie? Albo gdy powstają wyłysienia, czyli łyse placki? A nie daj Bóg, gdy pies w efekcie tego zaczyna łysieć? Kiedy powinno nas to zaniepokoić? KIEDY UDAĆ SIĘ Z PSEM DO LEKARZA? Do lekarza weterynarii należy się wybrać, gdy u psa pojawiają się takie objawy jak: łyse placki, zaczerwienienie skóry, świąd, łupież, łojotok, nieprzyjemny zapach, pies jest osłabiony, ospały, ma mniejszy apetyt (takie objawy mogą sugerować choroby ogólnoustrojowe), lnienie się przedłuża, gdy identyczne objawy występują u innego zwierzęcia w domu. Nadmierne wypadanie sierści prowadzi do powstania na ciele psa wyłysień. Łysienie może dotyczyć całego ciała bądź tylko określonych miejsc. Utrata czy też przerzedzenie sierści całego ciała może powstać w wyniku spadku odporności, chorób ogólnoustrojowych, alergii czy niedoborów pokarmowych. Niekiedy zmiany bywają rozległe, czasem są symetryczne – np. na bokach ciała – albo ograniczone – np. tylko na ogonie lub małżowinach usznych. Tak więc łysienie może mieć postać uogólnioną, wieloogniskową, miejscową lub plackowatą. Ponadto wyłysienia dzieli się na te, którym towarzyszy świąd, i na takie, przy których ten objaw nie występuje. Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, czy pies się drapie. Większość właścicieli myśli, że u ich pupila widać to bardzo wyraźnie. Nic bardziej mylnego. Po pierwsze świąd to nie tylko intensywne drapanie się. Owszem, też, ale to przede wszystkim lizanie, wygryzanie, ocieranie się np. o meble czy tarzanie się. Po drugie większość czasu psy są w domu same, właśnie wtedy skupiają się na drapaniu. Gdy przychodzi właściciel, są spacery, posiłki, inne zajęcia i niekoniecznie pupil będzie się drapać, gdyż wiele czynników odwraca jego uwagę. Podczas wizyty lekarz weterynarii zawsze zapyta o świąd – czy takowy u psa występuje oraz w jakiej skali. Jest to bardzo ważne w diagnostyce i rozpoczęciu odpowiednich badań. Oprócz tego wyłysienia można podzielić na niezapalne i zapalne, czyli takie, którym towarzyszy stan zapalny skóry. Oraz na takie, które przebiegają z przebarwieniem skóry (skóra staje się ciemniejsza) i bez jej przebarwienia. PRZYCZYNY NADMIERNEGO WYPADANIA SIERŚCI – NIEPRAWIDŁOWE ŻYWIENIE – w takim wypadku włos wypada z całego ciała psa równomiernie. Może to wynikać ze złej jakości tłuszczów w diecie, niskiej strawności składników odżywczych, niedoborów makro- i mikroelementów lub nietolerancji czy alergii pokarmowych. Więcej na temat tłuszczów w diecie psa znajdziesz tutaj Nierzadko łysienie wynika z małej ilości biotyny lub cynku w diecie. Często odnotowywane braki składników odżywczych spotykamy u psów żywionych resztkami ze stołu. Pogorszenie stanu okrywy włosowej oraz jej nadmierne wypadanie może być widoczne podczas zmiany sposobu żywienia. – ALERGIA – może być wywoływana przez alergeny środowiskowe, takie jak pyłki drzew czy roztocze kurzu w domu. Może też występować alergia pokarmowa na niektóre składniki diety bądź też kontaktowa, jak np. uczulenie na ugryzienia pcheł (APZS). Pies na skutek alergii ma przede wszystkim problemy dermatologiczne związane ze świądem. Alergie są jedną z najczęstszych przyczyn gubienia sierści u psów. U zwierzęcia występuje świąd, drapie się ono ociera i w określonych miejscach, a niekiedy nawet i na całym ciele. Więcej o psiej alergii: link – ZABURZENIA HORMONALNE – bardzo często skutkują łysieniem, najczęściej niezapalnym i symetrycznym. Choroba Cushinga, czyli nadczynność kory nadnerczy, to choroba, w której w wyniku ciągłego wydzielania kortyzolu dochodzi do ścieńczenia skóry (staje się ona pergaminowa) oraz do charakterystycznych wyłysień, najczęściej na bokach ciała. Niedoczynność tarczycy to choroba, która wypływa na jakość włosa, jego wzrost oraz wymianę. Skutkiem małej ilość hormonów tarczycy w organizmie są wyłysienia, które mogą pojawiać się na całym ciele lub tylko w na ogonie. W tym przypadku skóra w niektórych miejscach, np. na brzuchu, staje się też ciemniejsza. Zaburzenia równowagi hormonów płciowych także mają duży wpływ na organizm psa, nierzadko powodując wyłysienia na ciele (hiperestrogenizm samców i samic). – EKTOPASOŻYTY – zazwyczaj wywołują silny świąd, przez co nierzadko powstają miejscowe wyłysienia. Obecność pasożytów powoduje też osłabienie włosa, pogorszenie jakości sierści, łupież. Najczęściej występują: świerzbowiec drążący, nużyca, cheyletieloza, pchlica. Choroby te różnią się miedzy sobą nie tylko tym, jaki pasożyt je wywołuje, ale też umiejscowieniem świądu, a przez to i miejscem utraty sierści. I tak w nużycy najczęściej pojawiają się przełysienia wokół oczu (tak zwane okulary), przy świerzbie wyłysienia występują najczęściej na łokciach i małżowinach uszu, zaś w przypadku pchlicy pies drapie się głównie w okolicy lędźwi i nasady ogona. – GRZYBICA SKÓRY – u psów najczęściej powodowana jest przez grzyby z rodzaju Microsporum lub Trichophyton. Zmiany grzybicze mogą występować równomiernie na całej powierzchni skóry, ale mogą też ograniczać się do pojedynczych zmian. Wówczas powstają tylko na określonych częściach ciała, np. na głowie, łapie czy tułowiu. Zmiany grzybicze w przypadku Microsporum canis najczęściej mają postać kerionu, czyli okrągłego wyłysienia, w środku którego odrasta sierść. Skóra często staje się sucha, pojawia się dodatkowo łupież. – CHOROBY BAKTERYJNE – najczęściej są to ropne zapalenia skory. Wtedy też utracie włosa towarzyszą inne objawy związane z zapalaniem, takie jak obrzęk, zaczerwienienie, wykwity skórne czy wysięk zapalny. Stany zapalne skóry mogą być miejscowe (hot spot), ale też uogólnione. Pies w trakcie infekcji skóry traci intensywnie sierść. – PUNKTY UCISKOWE / ODLEŻYNY – wyłysienia powstają w miejscach wyrostków kostnych, takich jak łokcie lub guzy biodrowe. Są to miejsca, na których pies najczęściej leży i opiera się. Takie łyse placki są efektem ciągłego drażnienia skóry i mechanicznego usuwania włosów przez tarcie i twarde podłoże. W tych miejscach z czasem mogą powstać modzele (zgrubienia, zrogowacenia skóry). Problem ten dotyczy głównie psów ras dużych i olbrzymich, o dużej masie ciała. – PRZYJMOWANIE LEKÓW – podczas stosowania silnych leków, takich jak długotrwale przyjmowane antybiotyki, czy też w przypadku chemioterapii może dojść do utraty sierści. Również długotrwale stosowane preparaty miejscowe zawierające glikokortykosteroidy mogą osłabić ukrwienie skóry, co zmniejszy porost sierści (np. na małżowinie usznej). W miejscach podawania iniekcji, czyli zastrzyków, może także dojść do miejscowych wyłysień. – SAMOOKALECZANIE – niektóre psy wykazują tendencję do intensywnego wylizywania określonych miejsc na ciele, co jest u nich zachowaniem kompulsywnym. Jego podłożem mogą być przede wszystkim zaburzenia behawioralne, jak stres czy nuda, ale także przewlekły ból. Jeśli pies natrętnie wylizuje np. przednią łapę – w wyniku tego może powstać wyłysienie wraz z tak zwanym ziarniniakiem z wylizywania. – INNE CHOROBY ORGANIZMU – schorzenia ogólnoustrojowe, takie jak nowotwory, przewlekłe niewydolności narządów, choroby przebiegające z gorączką, mogą również przyczyniać się do osłabienia całego organizmu, a tym samym do wypadania sierści. Podobnie dzieje się po cieczce, po porodzie czy po zabiegach chirurgicznych, gdy spada odporność psów. – STRES – sytuacje stresowe bardzo często powodują utratę włosów, choć rzadko kiedy dzieje się to przewlekle. Warto jednak o tym wspomnieć. Łatwo można zauważyć taką sytuacje, chociażby w gabinecie weterynaryjnym, gdy podczas wizyty na ciele psa widoczny jest łupież oraz wypada zwiększona ilość sierści. Wynika to oczywiście ze stresu związanego z badaniem klinicznym psa. – INNE – niekiedy diagnozujemy rzadziej spotykane choroby, jak alopecja x (łysienie na nieznanym tle), sezonowe łysienie boków u psów, wyłysienia małżowin uszu, zespół krótkiego włosa u psów długowłosych, łysienie z rozrzedzeniem koloru (choroba błękitnych psów), lipidoza mieszków włosowych, dysplazja mieszków włosowych czy karłowatość przysadkowa. Są to rzadziej spotykane choroby, których stwierdzenie u psa wymaga dokładniejszych badań. DIAGNOSTYKA problem łysienia nie należy do najprostszych. Dlatego też jeśli pojawią się wyłysienia, lepiej nastawić się na długi proces zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny. Podstawowe badania dermatologiczne to cytologia skóry, zeskrobina oraz trichogram (badanie mikroskopowe włosów). Badanie to odpowie nam na pytanie, jakie włosy wypadają – czy młode (w fazie anagenu), czy starsze (w fazie telogenu) – oraz czy są one prawidłowo zbudowane. Informacje te są bardzo przydatne w ukierunkowaniu dalszej diagnostyki. Aby móc znaleźć ogólnoustrojowe przyczyny łysienia, należy wykonać badania krwi wraz z oznaczeniem poziomu hormonów. Nierzadko wymagane są jeszcze inne badania, takie jak posiew bakteryjny wraz z antybiogramem, posiewy na dermatofity czy biopsje skóry wraz z jej badaniem histopatologicznym. LECZENIE łysienia zależy od choroby, jaką zdiagnozujemy – wdraża się odpowiednie leki, niekiedy suplementuje hormony, podaje preparaty na ektopasożyty czy leki przeciwgrzybicze. Psychodermatozy wymagają wdrożenia odpowiednich psychotropów. Nierzadko rozważa się zmianę diety. Przede wszystkim ważna jest suplementacja NNKT. W celu leczenia samej skóry zalecane są specjalistyczne kosmetyki, takie jak szampony, wcierki, pianki czy spot-ony. Leczenie problemów dermatologicznych trwa dość długo. Całkowity cykl życia włosa trwa około 3 miesięcy, tak więc na nowy włos należy poczekać minimum kilka tygodni. Pamiętaj, że każdy pies jest inny. Dlatego też warto zapoznać się z charakterystyką danej rasy przed zakupem psa. Jeśli przeszkadza nam duża ilość walającego się po domu futra bądź mamy alergię na psią sierść – najlepiej wybierać te rasy, które nie mają podszerstka. Jeśli zaś decydujemy się na psa konkretnej rasy – warto się dowiedzieć, jak wygląda u niej długość i intensywność linienia. Trzeba pamiętać, że linienie to nie łysienie. Jeśli w trakcie gubienia włosa pojawiają się łyse placki, należy udać się na konsultacje weterynaryjną, by zdiagnozować przyczynę problemu. Jak widać, powodów łysienia u psów może być naprawdę wiele, od najprostszych po te bardziej skomplikowane. To, co możemy zrobić samemu w domu, aby sierść była piękna i lśniąca, włos zdrowy i mocny, a linienie krótkie – to pilnować zdrowej i pełnowartościowej diety oraz regularnie wyczesywać psa. Małgorzata Glema, lekarz weterynarii

W czasie zimowych spacerów łapy psa są najsilniej narażone na panujące czynniki zewnętrzne. Mróz, lód, zamarznięta szadź, sól stosowana do posypywania chodników, drobny piasek razem z solą drogową w największym stopniu czynią spacer dla psa dokuczliwym. Należy zwrócić szczególną uwagę zarówno przed wyjściem, jak i po

Chodzenie na tylnych łapach przez psa może mieć poważne konsekwencje zdrowotne!Czy wiedzieliście, że chodzenie na tylnych łapach u psa jest niebezpieczne? Uroczy pudel został nakręcony kamerą podczas poruszania się na tylnych łapkach. Krótko po opublikowaniu materiału połowa społeczności internetowych zabrała głos i wyrażała swoje zdanie na ten sprawia wrażenie, że chodzenie na tylnych łapach nie dla niego niczym nienaturalnym. Robi to naturalnie i bez niczyjej pomocy. Jednak ryzyko kontuzji i “zniszczenia” swojego psiego organizmu jest bardzo wysokie przy takim sposobie jest to, że ludzie często nadużywają posłuszeństwa zwierzaków i dla swoich celów zmuszają je to morderczych i niezrozumiałych treningów. Ludzie oglądający zabawne filmiki w internecie nie zdają sobie sprawy, że za ich uśmiechem stoją historie psich dramatów, bólu i na tylnych łapach u psów z całą pewnością jest źródłem poważnych problemów zdrowotnych u psów. Nie wspominamy o oczywistej kwestii, którą jest to, że jest to jawne wykorzystywanie zwierząt!Wszystko to sprowadza nas to bardzo znanego filmiku na YouTube. Dou Dou to psa gwiazda pochodząca z Szanghaju – pies, który podbił wszystkie media na tylnych łapach – Dou Dou: pies poruszający się niczym człowiekFilmik opanował w krótkim czasie cały internet. Jego bohaterem jest niewielki brązowy pies rasy Pudel. Zwierze ma zdolność chodzenia, biegania, a nawet skakania poruszając się jedynie na tylnej parze odnóży. Chodzenie na tylnych łapach niczym człowiek zaskoczyło i wzbudziło zainteresowanie tysięcy świadomi internauci wręcz pokochali wyczyny Dou Dou i bezmyślnie udostępniali film, w którym pies pokazuje swoje cyrkowe sztuczki. Niedługo potem inna grupa użytkowników zaczęła otwarcie krytykować postawę właścicieli, która jest niebezpieczna dla samego oni zapobiec temu, że ludzie na całym świecie mogliby wpaść na pomysł, aby uczyć swoje psy podobnych sprawa szybko ujrzała oficjalnie światło dzienne. Dou Dou okazał się ofiarą wykorzystywania przez swojego praktycznie każdym zdjęciu i niemalże każdym filmie pudel stał lub poruszał się na tylnych łapach. Dodatkowo zazwyczaj był przebrany w różne stroje. Najczęściej stylizowany był na małą związani z ochroną praw zwierząt byli wręcz przerażeni, że istnieją ludzie trenujący swoje psy tylko i jedynie w celu osiągnięcia popularności na mediach dołącza się do walki!Największa organizacja świata działająca na rzecz ochrony praw zwierząt (PETA) zainterweniowała bardzo szybko, wydając oficjalne nie żyją wokół nas po to, aby nas rozbawiać, i innymi wiadomościami aktywiści zachęcili nas do przemyślenia dwa razy, zanim klikniemy „polub to” w materiałach przedstawiających wykorzystywane to zjawisko wydaje się konsekwencją kultury i mody na udomawianie zwierząt w ekstremalnych wersjach. Jest to w większości bardzo szkodliwe i niezdrowe zjawisko!Chodzenie na tylnych łapach – negatywne skutki dla zdrowia psaPsy zazwyczaj poruszają się i biegają, używając wszystkich czterech kończyn. Tylne łapy psa są stworzone do podtrzymywania około 60% całkowitej wagi człowieka sprawiła, że nasze kończyny dolne są zdolne do wspierania 100% naszej wagi ciała. W chwili, gdy pies nauczy się poruszania na jedynie dwóch kończynach, to zmusza mięśnie, stawy i kości swojego ciała do one jego możliwości fizyczne. Jest to zarazem pozycja całkowicie nienaturalna i niewygodna dla psów jest zdolna do podnoszenia swojego ciała i stawania na tylnych łapach. Jest to jednak ruch bardzo krótkotrwały i szybki w porównaniu do czynności, jaką jest chodzenie na tylnych łapach. Właściciele, którzy trenują swoje psy do poruszania się jak ludzie nie myślą o zdrowiu swoich pupili. Osiągają swoje cele za pomocą przemocy fizycznej i wywoływaniu poczucia strachu i swojego opinie wielu ekspertów weterynarii, którzy są głęboko przekonani, że takie praktyki mogą powodować bardzo poważne konsekwencje zdrowotne. Głównie pogorszenie stanu zdrowia kręgosłupa i stawów kolanowych u psa. Dotyczy to również każdej rasy psa!Wyjaśnienie i wersja właścicielaKilka dni temu właściciel Dou Dou opublikował swoją wersję wydarzeń dotyczących jego materiałów i krótkie wyjaśnienie. Opisywana osoba ma na imię Wen. Według Wena Dou Dou zaczął poruszać się na tylnych łapach już w wieku kilku on również, że jego pupil cierpi na rzadką i dziwną wrodzoną przypadłość. Sprawia, że jego pies może naturalnie i z łatwością poruszać się niczym jednak doskonale zdajemy sobie sprawę, że na świecie przygotowuje się tysiące psów, aby były w stanie prezentować ten konkretny i nienaturalny sposób poruszania na wielu filmach Dou Dou wydaje się, że Wen wydaje swojemu psu komendy i rozkazy. Sprawia to, że sytuacja wydaje się podejrzana i wzbudza bardzo dużo krytyki ze strony obrońców praw zdać sobie sprawę z tego, że ekstremalne udomawianie zwierząt bardzo często związane jest z okrucieństwem i nadużyciami. Traktowanie swojego psa jako członka rodziny i obdarzanie go uczuciem i miłością jest czymś go do zachowywania się jak człowiek wręcz przeciwnie. Takie zachowanie jest pewnego rodzaju obowiązkiem jako miłośnicy zwierzaków jest to, aby informować się nawzajem i zwalczać wszelkie przejawy wykorzystywania zwierząt. Powiedzmy stanowcze nie dla „cyrkowych przedstawień”!

Słyszałeś o niedowładach lub porażeniach u czworonogów i martwisz się, że mogą one dotknąć Twojego pupila? To, czy Twój pies znajduje się w grupie zagrożenia, uzależnione jest od wielu czynników, takich jak rasa czy też wiek. Bardzo istotna jest zdecydowanie kwestia odpowiednio szybkiego zasięgnięcia pomocy lekarskiej, która powinna stanowić priorytet w razie pojawienia się paraliżu u czworonoga. W naszym gabinecie z całą pewnością znajdziesz fachową pomoc, która ulży Twojemu pupilowi w cierpieniu, a także pomoże mu wrócić do pełnej sprawności. Nasza bohaterka szczęśliwego finału – dzielna”Kora” z podejrzeniem niedowładu kończyn, przed podjęciem leczenia. Jak pomogliśmy „Korze” – naszemu czworonożnemu Pacjentowi? Całkiem niedawno do naszej kliniki zgłosił się zaniepokojony właściciel suczki, która – jak się okazało – cierpiała z powodu tetraparezy, czyli porażenia wszystkich czterech kończyn. Oprócz tego właściciel zwierzęcia martwił się, że piesek nie kontroluje oddawania moczu, nie chce jeść ani pić, a także wyraźnie cierpi z powodu objawów bólowych obszaru szyjnego. Co mogliśmy zrobić, aby pomóc suczce? Przede wszystkim zadbaliśmy o to, aby stan pacjenta się ustabilizował. Wykonaliśmy cewnikowanie, założyliśmy wkłucie dożylne i podaliśmy leki przeciwbólowe, które złagodziły ból pieska. Wykonanie badanie z widocznym brakiem przepływu kontrastu Następnie podjęliśmy decyzję o wykonaniu badania tomografem komputerowym połączonym z mielografią, czyli kontrastem wpuszczonym do kanału kręgowego. Badanie to jasno wykazało przyczynę dolegliwości suczki, jaką stanowiła przepuklina jądra miażdżystego pomiędzy kręgiem szyjnym C2 a C3 z przemieszczeniem lewostronnym treści dysku do kanału kręgowego i uciskiem na rdzeń kręgowy. Odnotowaliśmy również, iż kontrast nie zdołał przedostać się krąg szyjny C3, co dowodziło, że w okolicy tej występuje znaczny obrzęk. Aby usunąć źródło problemu, przeprowadziliśmy u pacjenta zabieg odbarczenia, w ramach którego usunęliśmy treść dysku z kanału kręgowego oraz zalegający tam krwiak. Po tym zabiegu Kora zaczęła szybko wracać do zdrowia – już po 3 dniach został usunięty cewnik, a suczka była w stanie samodzielnie się wypróżniać oraz wstać z pozycji leżącej. Tydzień później nasz pacjent był już w stanie chodzić bez asekuracji, a 3 tygodnie po zabiegu po porażeniu nie został już nawet drobny ślad. Szybka reakcja to podstawa! W opisanym powyżej przypadku czynnikiem, który zapewnił Korze wiele lat zdrowia i aktywności fizycznej, była zdecydowanie błyskawiczna reakcja właściciela. Jak najszybsze udanie się z czworonogiem do lekarza weterynarii może uchronić go przed niepełnosprawnością i szybko ulżyć wcierpieniu. Jeżeli zauważysz u Twojego pupila takie symptomy jak niezborność ruchowa, porażenie którejkolwiek kończyny, przeprost i napięcie kończyn, silne objawy bólowe ze strony kręgosłupa bądź zataczanie się psa, koniecznie udaj się do się po poradę lekarza weterynarii. Dotyczy to również psów po wszelkiego rodzaju wypadkach oraz urazach, nawet gdy u zwierzęcia nie pojawiły się problemy z poruszaniem. Co może powodować paraliż lub porażenia? Przyczyn, które mogą przyczynić się do wystąpienia u Twojego czworonoga paraliżu czy też niedowładu jest wiele. Przede wszystkim, jak już wspomnieliśmy, szczególnie narażone są pieski po wypadkach, które mogły doprowadzić do wszelkiego rodzaju urazów i uszkodzeń kręgosłupa. Oprócz tego dysfunkcjami, które mogą wywołać porażenia u psa, są: dyskopatie (są one przyczyną praktycznie 95% przypadków porażeń), zapalenia rdzenia kręgowego czy też mózgu, nowotwory, zmiany starcze, choroby mięśniowe lub zatory i wylewy. Ważnym czynnikiem są predyspozycje rasowe, dla przykładu dyskopatie, powodujące większość niedowładów, występują bardzo często u jamników czy też buldożków francuskich i angielskich. Jak widać, przyczyn jest dość sporo. Jak przebiega diagnostyka? W naszej klinice dysponujemy najnowocześniejszym sprzętem, dającym możliwość szybkiej i dokładnego diagnostyki Twojego pupila. Po stwierdzeniu, że stan zdrowia pacjenta jest stabilny, lekarz weterynarii wykona szereg badań klinicznych, które pokażą, jak bardzo zaawansowany jest niedowład lub porażenie, a także dadzą szereg wskazówek odnośnie miejsca, w którym występuje chorobotwórcza zmiana. Początkowe badania będą z pewnością obejmowały badanie czucia bólu głębokiego, odruchów rdzeniowych, czucia propriocepetywnego oraz napięcia mięśni. Następnie lekarz przejdzie do zdecydowanie najważniejszego narzędzia diagnostycznego, jakim jest badanie obrazowe RTG i CT. W razie potrzeby wysyłamy również naszych podopiecznych na badanie MRI, niekiedy idące w parze z mielografią, oraz – jeżeli Twój pupil nie ma problemów ze strony układu nerwowego – elektromiografię. Niezwykle ważnym elementem diagnostyki jest również wywiad z właścicielem zwierzęcia. Porażenie i paraliż to nie wyrok! Po przeprowadzeniu wszelkich niezbędnych procedur diagnostycznych wykwalifikowany lekarz z doświadczeniem będzie z pewnością w stanie zaproponować Twojemu psu najbardziej efektywne leczenie. Bardzo często w jego ramach wykonany zostaje zabieg chirurgiczny. Z pewnością wybór naszej kliniki, w której dysponujemy najnowocześniejszymi możliwościami diagnostycznymi, a także ogromną wiedzą i doświadczeniem medycznym, zapewni Twojemu pupilowi gwarancję jak najlepszej diagnostyki oraz leczenia. Pamiętaj, że objawy takie jak niedowład czy też paraliż nie są wyrokiem! Owszem, niekiedy konieczna jest długa i żmudna rehabilitacja oraz ścisła współpraca lekarzy z właścicielem, ale jej rezultaty mogą z pewnością przerosnąć Twoje oczekiwania. „Kora” bardzo szybko po zabiegu wróciła do swoich ulubionych zabaw i psich przyjemności. Dziękujemy właścicielce „Kory” za współpracę oraz zgodę na opisanie tej pięknej historii.

Jeśli zauważysz, że tylne łapy Twojego psa wychodzą, sprawiają mu ból lub wykazują oznaki urazu lub kulawizny, zawsze należy udać się do lekarza weterynarii, jak tylko pojawią się objawy. W ten sposób będą mogli upewnić się, że stan Twojego psa nie

Przez aktualizacja dnia 18:57 Wypadanie sierści u psów jest naturalnym procesem, który nie powinien wzbudzać naszego niepokoju. W okresie wiosennym i jesiennym, kiedy wahania temperaturowe są największe, a długość dnia ulega zmianie, dochodzi do pobudzenia szyszynki, która oddziałuje na wydzielanie melatoniny odpowiedzialnej za sezonowe zrzucanie sierści. W przypadku jednak gdy zauważymy, że nadmierne jej wypadanie nie jest związane ze zmianą pory roku i stopniowo przybiera na sile, powinniśmy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Niekiedy sierść zwierzęcia staje się matowa, łamliwa i podatna na uszkodzenia do tego stopnia, że pies zaczyna łysieć. Rodzaj tych zmian może być różnorodny i może przybierać postać o różnym nasileniu. Zaleca się przyjrzeć rodzajowi występujących reakcji, ponieważ ich charakter może znacznie ułatwić poznanie przyczyny łysienia. Łysienie u psów może mieć w takiej sytuacji związek z poważną chorobą – w takim przypadku szybkie zareagowanie na niepokojące symptomy będzie kluczowe dla dalszego rozwoju wypadków. Im szybciej zgłosimy się do lekarza weterynarii, tym szybciej będzie on w stanie ustalić przyczynę łysienia psa i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Łysienie plackowate u psa Pies może gubić sierść równomiernie na całej powierzchni ciała lub jedynie w określonych miejscach. Taki rodzaj gubienia sierści nazywamy łysieniem plackowatym. Wyróżnia się kilka rodzajów łysienia plackowatego, z których każde może wskazywać na inny rodzaj dolegliwości: Łysienie o symetrycznym kształcie, któremu towarzyszą przebarwienia skóry: może wskazywać na zaburzenia na podłożu hormonalnym. Niekiedy w takim przypadku może występować jeszcze obrzęk oraz łuszczenie się skóry. Łysienie na brzuchu: jeśli występuje u samców i to szczególnie w okolicy jąder, to można podejrzewać wystąpienie zespołu feminizującego u naszego pupila. Choroba ta jest zaburzeniem pracy jąder, w wyniku którego pies upodabnia się do suki. Łysienie na grzbiecie i tułowiu: może sygnalizować nadczynność kory nadnerczy – szczególnie w przypadku, gdy skóra pozbawiona włosów jest bardzo delikatna i widoczne są na niej naczynia krwionośne. Łysiejący ogon u psa: takie łysienie występuje zazwyczaj u suk i jest objawem charakterystycznym dla choroby jajników. Zazwyczaj symptomowi temu towarzyszą zaburzenia cyklu płciowego lub – w niektórych przypadkach – ciąże urojone. Objawy te wymagają szybkiej konsultacji z lekarzem weterynarii, który zleci dalsze postępowanie. Okrągłe łysienie: niekiedy może wskazywać na obecność pasożytów lub grzybów. Warto zwrócić uwagę na to, czy pies nie drapie lub nie odgryza łysiejących miejsc, ponieważ może to prowadzić do podrażnień, powikłań i tworzenia się ran. Łysienie w obrębie którego występują krostki: jest to charakterystyczny objaw dla zakażenia bakteryjnego, najczęściej gronkowca. Łysienie u psa występuje głównie w obrębie kończyn, brzucha i wewnętrznych stron łap. Czasem w tym miejscach tworzą się także strupy. Łysienie połączone z tyciem: w przypadku, gdy intensywnemu łysieniu towarzyszy znaczny wzrost wagi, możemy podejrzewać niedoczynność tarczycy u naszego czworonoga. Dodatkowymi objawami, wskazującymi na chorobę tego narządu, mogą być nadwrażliwość psa na zimno oraz szorstkość skóry. Łysienie plackowate u psa©Shutterstock Łysienie u psa - przyczyny Nie zawsze łysienie u psa musi jednak oznaczać groźną chorobę. Niekiedy u podstaw tego zjawiska mogą leżeć także innego rodzaju dolegliwości, które spowodowane są chwilowym podrażnieniem, infekcją lub zaburzeniami. Alergia Urata sierści u psa może być spowodowana reakcją alergiczną. Najczęściej podejrzenia o alergii pojawiają się w chwili, gdy wykluczona już zostanie obecność pasożytów lub grzybica, których objawy są bardzo podobne. Pies może być uczulony zarówno na środki kosmetyczne, jakich używamy do pielęgnacji, jak i na konkretne składniki pokarmowe. W celu postawienia diagnozy lekarz weterynarii zleci potrzebne badania i w razie potwierdzenia alergii zleci dalsze działania. Choroby dermatologiczne i obecność pasożytów W przypadku, gdy łysieniu towarzyszy intensywne drapanie się, możemy podejrzewać chorobę pasożytniczą wywołaną przez pchły, wszoły lub świerzbowce. Jeśli dodatkowo zaobserwujemy u psa łuszczenie się skóry i zmiany zapalne, to możemy zakładać zarażenie grzybicą. W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów należy jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem. Nieprawidłowe odżywianie Częstą przyczyną złej kondycji i wypadania sierści u psa może być nieodpowiednia dieta. Pogłębiające się problemy i niedobory mogą ostatecznie prowadzić do łysienia, jednakże rzadko zmiany te przyjmują formę plackowatą – zazwyczaj pies zaczyna tracić sierść na całym ciele. Niedobory określonych składników mogą być spowodowane źle dobraną karmą i dietą ubogą w białko, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, czy witaminy i składniki odżywcze. Nieprawidłowości o podłożu psychogennym W niektórych przypadkach przyczyną łysienia u psa może być długotrwały stres lub inne zaburzenia natury psychologicznej. W wyniku stresu zwierzę nadmiernie wylizuje sierść lub wyrywa je sobie z określonego miejsca na ciele. W takiej sytuacji konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii, który wdroży odpowiednie leczenie. W pierwszej kolejności należy zastosować środki, które wspomogą zredukowanie stresu, takie jak L-tryptofan lub feromony DAP. Zaburzenia hormonalne Objawy są dosyć charakterystyczne i łatwo je rozpoznać. Należą do nich matowość i łamliwość włosów, wypadanie sierści podczas szczotkowania, łyse obszary po obu stronach ciała i ciemniejsze przebarwienia. W niektórych przypadkach łysienie symetryczne może mieć związek z chorobą endokrynologiczną zwaną chorobą Cushinga, wywołującą nowotwór przysadki, nadnerczy albo niedoczynność obu tych organów. Na koniec należy pamiętać, że widoczne łysienie u psa zawsze wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii. Dopiero odpowiednia diagnostyka umożliwi ustalenie przyczyny niepokojącego zjawiska i wdrożenie dalszego postępowania.

6qh0. 239 18 99 112 20 314 456 277 299

słabe tylne łapy u psa